Een titel, nieuwe geportreteerden en nieuwe portretten

Het is even stil geweest maar dat betekent allerminst dat ik stil gezeten heb. In de afgelopen maanden ben ik verder gegaan met waar ik mee bezig was, het ontmoeten en fotograferen van Marokkaanse Nederlanders. Ook met het vallen van het rechtse kabinet blijft islamofobie een belangrijk thema helaas en genoeg reden dus ook om verder te gaan.

Ten tijde van de Ramadan heb ik diverse iftar's bijgewoond, de maaltijd in de Ramadan na zonsondergang. Ik was ondermeer op een iftar van het MBO in Amsterdam-West en eentje in de Oranjekerk in de Pijp, met een muziek optreden van het Andalusisch orkest en diverse sprekers. Bij beide gelegenheden ontmoette ik weer veel mensen en ook een aantal die de bereidheid uitspraken me te willen helpen. Superfijn en positief.

Via deze ontmoeting leerde ik ook Inssaf kennen, een hoogopgeleide vrouw die in de Oranjekerk een geinspireerd verhaal vertelde over haar Marokkaanse vader, zijn immigratie en zijn werkzame leven in Zaandam. Toen ik later met Inssaf afsprak en haar probeerde te interesseren om ook mee te doen en haar wat foto's liet zien van eerder geportreteerden, zag ze opeens haar oude buurjongetje Mo op de foto's. Mo uit de Diamantbuurt. Lang verhaal kort, de volgende afspraak die ik maakte was bij Mo in het café en ze waren beiden ongelofelijk blij elkaar te zien en diverse oude verhalen werden uitgewisseld. Buurmeisje en buurjongetje die elkaar in geen twintig jaar meer hadden gezien. Inssaf's eerste foto's zijn inmiddels ook gemaakt.

Daarnaast heb ik, zoals hierboven staat, een titel, niets staat vast , maar ik ben er vrij zeker van: 'Omdat wij zijn'. Het is het tweede deel van de betekenis van Ubuntu, Ik ben omdat wij zijn. Ubuntu drukt een filosofie uit van menselijkheid, verbondenheid en solidariteit. Het idee dat je als mens alleen echt kunt bestaan in relatie tot anderen.

Ik heb ook inmiddels Mo, Nedda, Inssaff en Abdel in de studio gefotografeerd omdat ik denk dat ik in de intimiteiet van de studio misschien de persoon beter kan vastleggen. Ik heb een nieuwe camera (oude fotocamera en wat foto's verkocht) en ik ben heel tevreden met het resultaat. En het waren hele leuke afspraken.

Nedda was met haar zus en Abdel... wat kan ik zeggen. Abdel is Abdel in pak en in kandora (een Marokkaans gewaad). Hij poseerde na de thee, met een doosje van onze Marokkaanse munt, op eigen initiatief en hij stond er op dat ik zijn mooie kandora mee naar huis nam.

Inmiddels begint ook bij studio 307 de presentatievorm van dit project langzaam zichtbaar te worden. Voor mijn aanstaande proefpresentatie (met externe supervisor) heb ik van Abdel twee posters laten maken en van Nedda één. Beiden worden ze geflankeerd door beelden uit eigen albums en foto's die ik van hen of familieleden maakte. Het begint wel wat te worden. Op mijn blog is alles in

zwart-wit, maarin het echt spat de kleur van hun foto's af!

Ondertussen wacht ik nog steeds op de uitslag van mijn subsisdie-aanvraag bij het AFK. Het zou mooi zijn als ik deze kreeg, zodat ik ook echt mijn oorspronkelijk plan, grootschalige distributie kan verwezelijken.